zeynep.acer1998@hotmail.com

Öncelikle gerçekten nereden başlayacağımı bilmiyorum çünkü o kadar çok bahsetmek istediğim ve müteşekkir olduğum şey var ki.. şuan hala Liverpooldayım, eğitim görüyorum aynı zamanda da gezip yeni şeyler yeni yerler keşfediyorum;çünkü böyle bi fırsat insanın karşısına çok çıkmıyor gerçekten. Öncelikle ailemin bendeki emeklerini ve fedakarlıklarına değinmeden geçemem. Onlar hep benim için en iyisini isteyip benim kendimi geliştirebilmem için her şeyi yaptılar ve bana olan destekleri ve inançları her zaman tamdı. Akın hocayla Suat hoca önerisiyle ilk görüşmeye gittiğimizde hayatım sıradandı, bunun farkındaydım ve değişik şeyler yapmak istiyordum. Annem ve babam da beni yabancı bir ülkeye göndermek istiyorlardı. O ilk gün güler yüzlü çalışanlarıyla Akın hoca bizi karşıladı ve anlatmaya başladı bu tarz eğitimlerin içeriğini ama ben pek umutlu değildim böyle bir şeyin gerçekleşeceği konusunda. Önce Disneyland eğitiminden bahsetti ama çalışma tecrübesinden önce dil eğitiminin daha yararlı olacağını düşündük. Görüşmemiz bittiğinde böyle insanın yüzünde garip bir gülümseme oluşur ya hayatının değişeceğini hissedersin işte ben hissettim ve şuan gerçekten hayatımın değiştiğini biraz daha açmak gerekirse hayata bakış açımın genişlediğini, daha farklı pencerelerden bakmayı öğrendiğimi, zorlukların kendi başıma üstesinden gelmeyi tecrübe ettiğimi ve ediyor olduğumu, dili kendimi özgüvenli bir şekilde konuştuğumu söyleyebilirim(daha bir çok şey var ama anlatmaya devam etmek istiyorum)ilk hafta dolu dolu geçti. Şehir turları, etkinlikler, yeni insanlar, yeni kelimeler, yeni yemekler..kaldığım eve alışmaya çalışıyorum, okula, derslere, insanlara, ingiltere havasına alışmaya çalışmak... İlk günden edindiğimiz arkadaş grubuna yeni yeni bir sürü insan katıldı ve bir anda herkesi birer birer ülkelerine uğurlarken bulduk kendimizi. Güzel zaman çabuk geçiyor. Zorluk yaşamadım mı tabii ki yaşadım ama bi şekilde üstesinden geldim.zor bi durumdayken yanımda en iyi arkadaşlarım veya ailem yerine buradaki insanları bana destek olurken buldum. Evet ben burada değişirken gelişirken Ankara'da bıraktığım hayatımda da olumlu değişimler oldu. Ailemden ilk defa bu kadar uzun süre ayrı kalınca annemin seni özledim mesajlarının sayısı artmaya, babamın özlediğini belli ettiği telefon konuşmaları artmaya başladı. Arkadaşlarımın yeter artık dön haykırışlarına telefon konuşmalarında tanık oldum. İnsanın bakış açısı değişince ve büyük resme bakmayı öğrenince akıl almaz bir şekilde beynin işleyişi değişiyor. Yeni amaçlar edinmeyi sağlıyor, daha kendinden emin ve azimli oluyorsun. Bir şeye takılıp kalmamayı her zaman bir sorunun birden çok çözüm yolu olduğunu öğreniyorsun ve en önemlisi zaman denen şeyi kullanmayı öğreniyosun. İlk bi ay dolduğunda eve dönmek istedim açıkçası homesick dedikleri şeyi yaşadım böyle ağladım ağlayacağım modundaydım ama sonra dedim sen ingilterede eğitim alıyorsun ve kendinde olan değişimin ve gelişmenin farkında değilsin kendine gel. Şuan 3 haftam kaldı ve cidden hangi gün ne yapsam, hangi haftasonu hangi şehri ziyaret etsem diye düşünüyorum. Çünkü hayat kapı önünüzdeki paspastan çok daha öte:) büyük ihtimal karakter sınırını aşmışımdır o yüzden kısa kesmeye çalışacağım. Akın hoca, Cankutay ve diğer çalışanlar ilk görüşmemizden beri bana destek oluyorlar... en önemlisi Akın hocanın babamın güvenini kazanmasıydı yoksa babam hayatta razı olmazdı. Ben ingiltereye gelicem de homestay de kalıcam da hayatta yani.. sürekli teşekkür edebilirim. Her telefon açtığımda sanki ben Akın hocanın kızıymışım gibi benimle konuştuğu için gerçekten müteşekkirim. Tekrar tekrar hayatımda böyle güzel bir tecrübeye sahip olmamda bana yardımcı olduğunuz için çok teşekkür ederim.